Ogólne leczenie łuszczycy

Ogólne leczenie łuszczycy

Łuszczyca (z łacińskiego Psoriasis) to przewlekłe schorzenie skórne. Nie jest chorobą zakaźną, aczkolwiek jeszcze w niektórych ludziach tkwi przekonanie, że łuszczycą można się zarazić. Z tego też powodu schorzenie to nie jest tylko problemem z medycznego punktu widzenia, ale i ma związek z wyłączaniem się chorych z życia społecznego. Dlatego warto wiedzieć, że kłopotów skórnych związanych z łuszczycą można się pozbyć.
Na czym polega ogólne leczenie łuszczycy?

Jednym ze sposobów zwalczania łuszczycy jest leczenie ogólne. Wśród metod tego leczenia można wyróżnić fototerapię, fotochemioterapię, fotoferezę, hormonoterapię oraz leczenie farmakologiczne.
Fototerapia

Fototerapia polega na naświetlaniu promieniowaniem UVA oraz UVB. Jest to jedna z najbardziej tradycyjnych metod walki z łuszczycą. W tego typu leczeniu działaniu promieniowania ultrafioletowego poddawane jest całe ciało.

Warto wiedzieć, że promieniowanie UVA nie przynosi zbyt spektakularnych efektów, bowiem ze względu na to, że długość fali więc większa (320-400 nanometrów), promienie przenikają w głębsze warstwy skóry właściwej. Z kolei naświetlanie UVB, którego długość fali waha się w granicach 280-320 nanometrów jest bardzo skuteczne, ponieważ promieniowanie tego typu jest wchłanianie przez naskórek.

Pacjenci poddawani są fototerapii od dwóch do trzech razy w tygodniu. Natomiast cała kuracja trwa zazwyczaj od trzech do dziesięciu tygodni. Oczywiście fototerapia wiąże się również z pewnym ryzykiem. Bowiem zdarza się, że mogą wystąpić różnego rodzaju skutki uboczne między innymi w postaci: łagodnego rumienia, ostrych oparzeń, czy też wysuszenie skóry. Bardzo rzadko, ale jednak mogą pojawić się nowotwory skóry.

Fototerapię stosuje się w przypadku leczenia rozległej łuszczycy zwykłej bądź łojotokowej oraz łuszczycy kropelkowatej. Ten rodzaj terapii jest bardzo dobrze tolerowany przez pacjentów.

Można powiedzieć, że fotochemioterapia to odmiana fototerapii. W tym typie leczenie również wykorzystuje się promieniowanie ultrafioletowe, lecz dodatkowo podaje się fotouwrażliwiacze w postaci metoksalenu. Po upływie około siedemdziesięciu pięciu minut od podania tego specyfiku, pacjent zostaje poddany naświetleniu odpowiednią dawką UVA. Taka kuracja powtarzana jest najczęściej dwa razy w tygodniu.

Po fotochemioterapii mogą wystąpić skutki uboczne w postaci mdłości oraz wymiotów, świądu, pęcherzy czy reakcji fototoksycznej.

Oczywistą sprawą jest fakt, że nie wszyscy chorzy na łuszczycę mogą zostać poddani tego typu leczeniu. Do fotochemioterapii nie zostaną zakwalifikowane osoby, które w przeszłości przeszły nowotwór skóry, osoby, które cierpią na ciężkie choroby wątroby, nerek bądź układu krążenia, a także osoby poniżej szesnastego roku życia.

Fotochemioterapię wykorzystuje się najczęściej w leczeniu łuszczycy o przebiegu średnio lub silnie nasilonej.

Fotofereza to terapia, która polega na leczeniu immunomodelującym. To rodzaj cytoferezy. Ten typ leczenia wiąże się z odseparowaniem limfocytów, a następnie ich pozaustrojowym naświetleniu promieniowaniem ultrafioletowym. Zanim jednak nastąpi naświetlanie, limfocyty muszą zostać uwrażliwione psolarenami.

Fotoferezę wykorzystuje się w leczeniu ciężkich przypadków łuszczycy.
Hormonoterapia

Hormonoterapia to nic innego jak po prostu leczenie za pomocą hormonów. Powoli odchodzi się od tej metody, bowiem jak się okazuje, dłuższe leczenie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Dodatkowo czasami hormonoterapia może być bardzo szkodliwa i mieć wpływ na nawroty choroby lub jej nasilony przebieg.

Warto jednak wspomnieć, że w leczeniu hormonalnym wykorzystuje się najczęściej laticort oraz leki oparte na kortykosteroidzie – alclometasone. Są to leki, które przynoszą najmniej skutków ubocznych.
Leczenie farmakologiczne

Dobre rezultaty w zwalczaniu łuszczycy przynosi leczenie farmakologiczne. W tego typu metodach wykorzystuje się różnego rodzaju leki, począwszy od suplementów diety, a skończywszy na retinoidach.

Zacznijmy więc od suplementów diety, które są preparatami zalecanymi na podstawie Tkankowej Analizy Pierwiastków. Trzeba jednak wiedzieć, że leczenie takimi specyfikami jest długotrwałe oraz wymaga nielada zdyscyplinowania i systematyczności.

Metotreksat to z kolei jeden z najdłużej stosowanych leków systemowych, które wykorzystuje się w leczeniu łuszczycy. Jest to lek immunopresyjny, a więc taki, który hamuje aktywność układu odpornościowego. Metotreksat podawany jest wyłącznie w przypadku ciężkich odmian łuszczycy, w tym w zwalczaniu łuszczycy stawowej, która nieleczona może doprowadzić do kalectwa.

Innym lekiem, który wykorzystywany jest w ogólnym leczeniu łuszczycy jest cyklosporyna. Jest to lek, który wykazuje działanie immunopresyjne, czyli obniża odporność organizmu. W leczeniu łuszczycy cyklosporynę wykorzystuje się w małych dawkach, wówczas gdy inne sposoby zwalczania schorzenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów.

Retinoidy, czyli pochodne witaminy A znajdują zastosowanie w przypadku leczenia ciężkich odmian łuszczycy. Obecnie coraz częściej stosuje się je w połączeniu z naświetlaniem.